υπεριωδαιμία

η, Ν

ιατρ. αύξηση τής τιμής τού ολικού ιωδίου στο πλάσμα τού αίματος, που παρατηρείται συνήθως σε περίπτωση υπερθυρεοειδισμού.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. hyperiodemie].